มิตรภาพ ความท้าทาย ดอยอินทนนท์
by -เดอะ กุ่ย-
กลับมาอีกแล้วในทุกๆ ปี กับประเพณีปั่นจักรยานขึ้นดอยอินทนนท์ พิสูจน์ความอดทนของกายและใจกับความสูงเหนือระดับน้ำทะเลกว่า 2,500 เมตร ในระยะทาง 48 กิโลเมตร ซึ่งระหว่างทางนั้นเต็มไปด้วยความงดงามของขุนเขา ทิวทัศน์อันสวยงาม เป็นสถานที่ที่นักปั่นสามารถพิสูจน์สภาวะจิตใจและสมรรถภาพทางกายไปพร้อมๆ กัน ความแข็งแรงทางร่างกายถูกฝึกฝนให้เกิดความเคยชินต่อความเมื่อยล้านำไปสู่ความทนทานของจิตใจ 2 สิ่งนี้ เป็นของคู่กันอยู่เสมออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ สมอง ความคิด จินตนาการ ความรู้สึก สิ่งปรุงแต่ง หลอมรวมกันสู่ความสำเร็จที่ตั้งใจหมาย หรือไม่ก็ล้มเหลว ขึ้นอยู่กับภูมิต้านทานของชีวิตที่แตกต่างกันในแต่ละคน
ปีนี้เป็นปีที่ 5 ของเดอะกุ่ยในการปั่นขึ้นดอยอินทนนท์ ขุนเขาที่เต็มไปด้วยมิตรไมตรีระหว่างพี่น้องนักปั่นที่มากันจากทั่วประเทศ นับเป็นภูเขาที่มีเสน่ห์ที่สุดของประเทศไทยในแวดวงการจักรยาน ดอยที่ผู้คนต่างรอวันมาพิชิตปีแล้วปีเล่าจนถึงปัจจุบันนี้ มีนักปั่นกว่าหมื่นชีวิตมาร่วมชะตากรรมเดียวกัน ขุนเขาที่นำพานักปั่นจากทั่วสารทิศมาร่วมผจญภัยอย่างน่าอัศจรรย์ สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจที่สุดนั่นก็คือ นักปั่นจาก ตำบล อำเภอและหมู่บ้านเล็กๆ จากสามจังหวัดชายแดนใต้ได้เข้ามาทักทายถ่ายรูปด้วยกัน ซึ่งเป็นคนบ้านใกล้เรือนเคียงกับบ้านเกิดของผมเอง อำเภอสุไหงโกลก จังหวัดนราธิวาส จากใต้สุดแดนสยามมาปั่นถึงเหนือเกือบสุดแดนสยาม ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใด ใครๆ ก็รอวันแห่งความทรงจำนี้ ตลอดปีที่ผ่านมา
ส่วนตัวแล้วไปร่วมสนุกทุกๆ ปี ปีแรกจะปั่นเพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าจะขึ้นดอยอินทนนท์โดยขาไม่แตะพื้นหรือไม่ พอทำสำเร็จแล้วก็เปลี่ยนวัตถุประสงค์ในการไปเพื่อพบปะมิตรภาพแทนที่ ซึ่งได้รับการทักทายกันอย่างเป็นกันเองฉันพี่น้องตั้งแต่ตีนดอยจนถึงยอดดอย ได้ถ่ายรูปและเซลฟี่กันตลอดเส้นทางนับจากปีแรกจนถึงปัจจุบัน นักปั่นไม่เคยลืมความสัมพันธุ์ที่มีให้กันแม้แต่น้อยเลย 
โดยเฉพาะปีนี้นั้น เกือบจะไม่ได้ไปร่วมกิจกรรม เนื่องจากติดสอบในคืนวันก่อนปั่น จึงได้จองตั๋วตอนเที่ยงคืนเพื่อไปปั่นเช้าวันอาทิตย์ที่ 11 กุมภาพันธ์ 2561 ให้ทันเวลา ในความฉุกละหุกที่กล่าวมาข้างต้นนั้น ฟ้าฝนเป็นใจทำให้ได้ปั่นดั่งใจหมาย แต่ไม่ได้พิชิตเป้าหมายที่ตั้งไว้คือต่ำกว่า 4 ชั่วโมง สรุปปั่นจบที่ 4.29 ชั่วโมง แต่ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ปกติที่เคยทำได้เมื่อวันวาน
ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่เวลา แต่อยู่สัมพันธ์ภาพระหว่างทาง หัวใจผมเบิกบานกว่าที่เคยเป็นมา จิตใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความชุ่มชื่นที่ถูกรดน้ำด้วยมิตรไมตรีอยู่ตลอดเวลา พี่ๆ น้องๆ ทักทาย ตะโกนเรียกชื่อ “เดอะกุ่ย” อย่างไม่ขาดสายเลยตั้งแต่จุดสตาร์ทไปจนถึงปลายดอย นี่เป็นเหตุผลที่ต้องมาให้ได้ คงไม่ต้องสาธยายความชันของดอยอินทนนท์ในแต่ละจุดว่ารู้สึกอย่างไร ทุกอย่างเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือความทรมาณที่สะสมมากขึ้นในทุกๆ ปี
สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณทุกท่านที่มอบมิตรภาพและถ่ายรูปด้วยกันเป็นที่ระลึกตลอดเส้นทางนะครับ แล้วพบกันใหม่ปีหน้า ณ ขุนเขาแห่งเดิม บนเส้นทางแห่งมิตรภาพต่างกาลเวลาที่มั่นคง ตลอดไป
เครดิตภาพ :
ขอบคุณ
passakorn yaibike
Teerapas CNX
thanachot Photo rider
ปั่นแค่ไหว
MOKMUAN
Run ga Ride
ต่ายโฟโต้
ตากล้องสายปั่น
แต้ม สันกำแพง
